Η ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ παρουσιάζει…..
Η Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία στα πλαίσια των Πολιτιστικών δράσεών της ξεκινά έναν κύκλο προβολών με τίτλο «Ημερολόγιο ταινιών» με σκοπό να ξαναθυμηθούμε διαμάντια της έβδομης τέχνης, αριστουργήματα που σπανίως προβάλλονται ακόμα και από τη δημόσια τηλεόραση.
Ταινίες που αγαπήσαμε, ταινίες που νοσταλγούμε, ταινίες που πιθανόν δεν έχουμε δει, άγνωστες ταινίες, αλλά και νέες που παίχτηκαν πολύ λίγο ή καθόλου στην πόλη μας.
Πιστεύοντας αυτό που αναφέρει ο Βασίλης Ραφαηλίδης: <<Πάντα αντιμετώπιζα τον κινηματογράφο σαν σημείο αναφοράς των πάντων και όχι σαν μια αυτόνομη και αυτάρκη τέχνη>> θα θέλαμε οι προβολές να γίνουν η αφορμή ενός ανοιχτού διαλόγου πάνω σε σύγχρονα προβλήματα, ερωτήματα, θέσεις και ανησυχίες των σημερινών ανθρώπων γι’ αυτό μετά την προβολή -για όσους θέλουν- θα ακολουθεί διάλογος και σχόλια πάνω στη θεματική της ταινίας και στη σύνδεσή της με τη ζωή.
…και ας μη ξεχνάμε αυτό που ο μεγάλος ελληνιστής E. R. Dodds αναφέρει ότι: μονάχα η ανοιχτή παιδεία, δηλαδή η απόκτηση της δυνατότητας να επιλέγουμε με τρόπο έλλογο και ελεύθερο την ερμηνεία του κόσμου και να καθορίζουμε τη στάση μας απέναντι του. Αυτή είναι η παιδεία που θα οδηγήσει σε μια ανοιχτού τύπου κοινωνία.
Σίγουρα ο κινηματογράφος δίνει τα αμεσότερα και δυνατότερα ερεθίσματα αφού προσφέρεται τόσο ως αντίδοτο στους δύσκολους καιρούς μας, όσο και ως γόνιμο έδαφος για στοχασμό.
Οι προβολές θα γίνονται στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) με ελεύθερη είσοδο. Ώρα προσέλευσης 8.15μμ Έναρξη προβολής 8.30μμ
Υπεύθυνος Δράσης: Παναγιώτης Καρώνης, karonispan@gmail.com
Οκτώβριος (Τετάρτη 6/10 στις 20:30): «Όνειρα» του Ακίρα Κουροσάβα
Νοέμβριος (Τετάρτη 3/11 στις 20:30): «Ένας άντρας μόνος» του Τομ Φορντ
Δεκέμβριος (Τετάρτη 1/12 στις 20:30): «Μήδεια» του Πιερ Πάολο Παζολίνι
Ιανουάριος (Τετάρτη 12/1) στις 20:30: «Ο γάμος της Τούγια» του Κουανάν Γουάνγκ
Φεβρουάριος (Τετάρτη 9/2 στις 20:30): «13 απόψεις για την ευτυχία» της Τζιλ Σπρέχερ
Μάρτιος (Τετάρτη 9/3 στις 20:30): «The straight story» του Ντέιβιντ Λιντς
Απρίλιος (Τετάρτη 6/4 στις 20:30): «Aντίο Φάλκενμπεργκ» του Τζέσπερ Γκάνσλαντ
Κοινο_Τοπία: Λειτουργία πολυχώρου για το κοινό Δευτέρα και Πέμπτη 7.30-10μμ
www.koinotopia.gr, info@koinotopia.gr, τηλ.φαξ 2611.103012, 2615.002009
Οκτώβρης: «ΟΝΕΙΡΑ» του Ακίρα Κουροσάβα
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ακίρα Κουροσάβα (Akira Kurosawa)
ΧΩΡΑ: Ιαπωνία, Γαλλία, Αγγλία 1990
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 119΄
ΜΟΥΣΙΚΗ: Shinichiro Ikebe
ΠΑΙΖΟΥΝ: Akira Terao, Mitsuko Baisho, Toshie Negishi, Mieko Harada, MitsunoriIsaki, Toshihiko Nakano, Yoshitaka Zushi κ.α.
Δυο λόγια για την ταινία
Όνειρο είναι η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, ιδεών, συναισθημάτων και άλλων αισθήσεων, κατά την διάρκεια του ύπνου, κυρίως κατά τη φάση REM (Rapid Eye Movement, γνωστός και ως ύπνος γρήγορων κινήσεων των ματιών, -είναι το πέμπτο στάδιο του ύπνου. Ο Ακίρα Κουροσάβα είναι ένας κορυφαίος κινηματογραφιστής που όλη του τη ζωή ασχολείτο με τη ποίηση των ονείρων. Γνώριζε δε καλά ότι ο κινηματογράφος είναι κατ΄ εξοχήν τέχνη ονειρική. Στην ταινία “Όνειρα” δεν καταγράφει τα όνειρά του, αλλά ονειρεύεται για μας, μέσα από μια σπουδαία κινηματογραφική γραφή οκτώ σπονδυλωτών ιστοριών, που καταλήγουν σε μια χαρούμενη κηδεία, χωρίς πένθιμα εμβατήρια, αλλά συνοδεία γκονγκ, μουσικής και χορού, και ένα κόσμο να χαίρετε που δίνει το στερνό αντίο στην 99χρονη γιαγιά.
Ο Κουροσάβα γύρισε τα “Όνειρα” σε ηλικία 80 ετών, ηλικία που τον έχει φέρει πιο κοντά στο θάνατο και εδώ έγκειται το μεγαλείο αυτού του μοναδικού δημιουργού που τολμά σκηνοθετήσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο, το θάνατό του. Τα “Όνειρα” δεν είναι το άθροισμα των οκτώ ιστοριών, αλλά το αυτοτελές της κάθε ιστορίας, και η χαλαρή σύνδεσή της με την επόμενη, είναι ένα μέρος που κολυμπάει μέσα σε ένα σύνολο, χωρίς πλαίσια και όρους. Όλα κινούνται ονειρικά, από το Βαν Γκονγκ που ψάχνει να καταδυθεί στο μεσημεριανό φως των σταροχώραφων, έως τον πιτσιρικά που κλαίει για την καταστροφή του ροδακινόκηπου, τους νεκρούς στρατιώτες που θέλουν να ξαναπολεμήσουν για την πατρίδα, και τον εφιάλτη μιας πυρηνικής καταστροφής (εδώ ξυπνούν οι μνήμες της Χιροσίμας και του Ναγκασάκι).
Τα “Όνειρα” είναι μια ταινία ενός αληθινά μοναδικού κινηματογραφιστή που μας προτρέπει να ονειρευόμαστε με τον πιο αληθινό τρόπο.
Πηγή: Παν. Καρώνης από το site της Κοινο_Τοπίας (www.koinotopia.gr)
Γνωρίζοντας τον Κουροσάβα
Ο Κουροσάβα γεννήθηκε στις 23 Μαρτίου του 1910 και ήταν το νεότερο μέλος μιας πολυπληθούς οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν απόγονος σαμουράι και η μητέρα του καταγόταν από οικογένεια εμπόρων. Θαύμαζε τον πατέρα του για την ηθική που κληροδότησε στα παιδιά του και τη μητέρα του για την εσωτερική της δύναμη. Ο ίδιος, αν και ήταν λίγο ασθενικός, κατάφερε να διακριθεί στην ξιφομαχία. Τα μαθήματα ήταν μια δύσκολη υπόθεση για κάποιον που έχει αργή πνευματική ανάπτυξη. Η σχέση μαθητή – δασκάλου όμως τον συγκινεί πολύ. Οι παραστάσεις της παιδικής του ηλικίας ενσωματώθηκαν σε ταινίες που θα μείνουν αξέχαστες. Η Ιαπωνία, η οικογένεια, οι καταβολές ήταν οι πηγές που τον έκαναν ανεξάντλητο. Το δέος για τον πατέρα, η στενή σχέση με τον αδελφό του, το μπουσίντο (κώδικας τιμής των σαμουράι) εμπνέουν τον Κου ροσάβα στα αριστουργήματά του «Οι επτά σαμουράι», «Γιοζίμπο», «Σανγιούρο» ενώ η αυτοπειθαρχία των Ιαπώνων πολεμιστών αποτέλεσε κεντρική ιδέα της φιλμογραφίας του.
Τελειώνοντας το σχολείο, αποφάσισε να καλλιεργήσει τη φυσική κλίση του προς τη ζωγραφική, αλλά μια αποτυχία στις εξετάσεις τον άφησε έξω από τη Σχολή Καλών Τεχνών. Άρχισε να καταβροχθίζει λογοτεχνικά βιβλία, ενώ έγινε τακτικός θαμώνας στις κινηματογραφικές αίθουσες, το μελλοντικό πεδίο δράσης του. Ο αδελφός του ένας πετυχημένος αφηγητής του βωβού κινηματογράφου που αυτοκτόνησε με την έλευση του ομιλούντος κινηματογράφου τον μύησε στη μαγεία του σινεμά. Ο Κουροσάβα, αν και ένιωθε έντονη έλξη για την τέχνη, ποτέ δεν είχε σκεφθεί να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον κινηματογράφο. Δοκί- μασε να βγάλει τα προς το ζην από τη ζωγραφική, αλλά δεν τα κατάφερε.
Τότε διάβασε μια μικρή αγγελία όπου ζητούσαν βοηθούς σκηνοθέτη στο στούντιο PCL. Έγινε δεκτός και άρχισε να δουλεύει στο πλευρό του διάσημου σκηνοθέτη Γιαμαμότο. Το ταλέντο του νεαρού δεν άργησε να φανεί. Ο Γιαμαμότο, ύστερα από αρκετά χρόνια, λέει συγκινημένος σε συνέντευξή του ότι το μόνο που τον δίδαξε ήταν πως να πίνει.
Ο πόλεμος τον προλαβαίνει. Τα πρώτα δείγματα της δουλειάς του λογοκρίνονται. Ο Κουροσάβα υπόσχεται μαζί με κάποιους φίλους του ότι μια μέρα θα δολοφονήσουν τους λογοκριτές. Το 1950 έρχεται η πρώτη μεγάλη επιτυχία, το «Ράσομον», το οποίο ένα χρόνο αργότερα κερδίζει το Χρυσό Λιοντάρι στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Οι πύλες της Δύσης ανοίγουν για τον σκηνοθέτη και η χρυσή περίοδος της δημιουργίας του αρχίζει. Οι Δυτικοί δανείζονται στοιχεία του και φτιάχνουν γουέστερν, ο ίδιος μεταφέρει με τον δικό του μοναδικό τρόπο τον Σαίξπηρ στον κινηματογράφο. Το «Μάκβεθ» γίνεται η βάση του «Θρόνος του αίματος», ενώ πολύ αργότερα ο «Βασιλιάς Λιρ» μετουσιώνεται σε «Ραν». «Το κρυμμένο οχυρό» του 1958 εμπνέει τον Λούκας στον «Πόλεμο των Άστρων», μία από τις εμπορικότερες ταινίες όλων των εποχών. Την περίοδο της μεγάλης δημιουργικότητας διαδέχεται μια άλλη, γεμάτη απογοήτευση. Το 1971 κάνει μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας.
Επανεμφανίζεται το 1975 με το «Dersou Ouzala», μια παραγωγή στην οποία συνέδραμαν και οι Ρώσοι, η οποία κέρδισε το Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Το «Ραν», τα «Όνειρα», η «Ραψωδία τον Αύγουστο» και το «Μανταντάγιο» συμπληρώνουν τη φιλμογραφία ενός από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του αιώνα που περιέγραψε αριστοτεχνικά τα «τερτίπια» της ανθρώπινης φύσης. Ο κορυφαίος σκηνοθέτης έφυγε από τούτο τον κόσμο στις 6 Σεπτεμβρίου του 1998˙ είμαστε απολύτως βέβαιοι πως συνεχίζει να ποιεί εικόνες σε κάποιον άλλον…..
Πηγές: Άρθρο του Δημήτρη Δανίκα στο Βήμα της Κυριακής 13 Σεπτεμβρίου 1998, Ακίρα Κουροσάβα «Κάτι σαν αυτοβιογραφία» εκδόσεις Αιγόκερος Αθήνα 1990, Βικιπαίδεια
Υ.Γ. Για όσους το επιθυμούν μετά το τέλος της ταινίας ακολουθεί συζήτηση
