Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού
Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr
Δελτίο Τύπου
24 Φεβρουαρίου 2016
Συνέργεια της Κοινο_Τοπίας και των Πολιτών Εν Δράσει
με τη Διεθνή Αμνηστία σε καμπάνια Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Άλλη μια πρωτοβουλία συνεργασίας από την Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr και των Πολιτών Εν Δράσειwww.politesendrasei.gr αυτή τη φορά στον τομέα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας www.amnesty.gr
Στη Βάση μιας κοινής αντίληψης για την υπεράσπιση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των πολιτών κάθε τόπου, κάθε κράτους αλλά και όλου του πλανήτη δημιουργήθηκαν οι βάσεις της εν λόγω <<συμμαχίας>> στο πλαίσιο υποστήριξης της εκστρατείας «Μy Body My Rights» ή «Το σώμα μου τα δικαιώματά μου» που πραγματοποιεί η Διεθνής Αμνηστία.
Η εκστρατεία «Μy Body My Rights» στοχεύει στον τερματισμό του ελέγχου και της ποινικοποίησης της σεξουαλικότητας και της αναπαραγωγής από κρατικούς και μη κρατικούς φορείς. Ζητά από τις κυβερνήσεις να δώσουν τέλος στην παράνομη χρήση των ποινικών νόμων για την αστυνόμευση της σεξουαλικότητας και της αναπαραγωγής και στοχεύει στο τέλος των διακρίσεων τόσο στη νομοθεσία όσο και στην πρακτική που οδηγεί σε παραβιάσεις των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων.
Τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα αποτελούν παγκόσμια ανθρώπινα δικαιώματα ανήκουν στον κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από τη σεξουαλικότητα, τη γονιμότητα, τις επιλογές αναπαραγωγής,το φύλο, τη φυλετική ιδιότητα κ τη διαμόρφωση των προσωπικών σχέσεων
Συγκεκριμένα στα πλαίσια της συνεργασίας το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας α. θα δημιουργήσει έντυπο και υποστηρικτικό υλικό για την προώθηση της εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας, β. θα οργανώσει διαδραστικά σεμινάρια για ενήλικες διάρκειας 2.30 ωρών με τίτλο “Εξερευνώντας το φύλο” με στόχο την προώθηση ενός κοινού προβληματισμού ως προς τους ρόλους του φύλου, τα κοινωνικά στερεότυπα και τον αντίκτυπο αυτών στις ζωές των ατόμων και στα ανθρώπινα δικαιώματα γ. θα συμμετάσχει με περίπτερο και ενημερωτικό υλικό στις εκδηλώσεις του 1ου Pride στην Πάτρα.
Για την πραγματοποίηση του project η Κοινο_Τοπία και οι Πολίτες Εν Δράσει συνέβαλαν με 1.000€, ενώ οι εθελοντές των τριών οργανώσεων θα συνεργαστούν για την υλοποίησή του.
Η Διεθνής Αμνηστία είναι ένα παγκόσμιο, ανεξάρτητο, εθελοντικό κίνημα που ιδρύθηκε το 1961 από τον Πίτερ Μπένενσον με 7 εκατομμύρια μέλη, ακτιβιστές και υποστηρικτές, με δομές και εθνικά Τμήματα και πάνω από 1800 επαγγελματικά στελέχη, οι οποίοι αγωνίζονται όλοι μαζί για να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα που αναφέρονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και σε άλλα διεθνή πρότυπα και να σταματήσουν οι παραβιάσεις τους.
Πληροφορίες για δημοσιογράφους: 2615.002009, Ανδρέας Σπηλιώτης (Κοινο_Τοπία)
210.3600628, Άννυ Μητροπούλου (Διεθνής Αμνηστία)
Γνωριμία με τη Διεθνή Αμνηστία
Πώς γεννήθηκε η Διεθνής Αμνηστία
Ο 39χρονος Βρετανός δικηγόρος, Πίτερ Μπένενσον, το Νοέμβριο του 1960, ταξίδευε με το μετρό του Λονδίνου και σίγουρα δεν του είχε περάσει καθόλου από το μυαλό ότι θα γινόταν ο ιδρυτής ενός κινήματος με παγκόσμια ακτινοβολία.
Ο Μπένενσον διάβαζε την εφημερίδα του, όταν το μάτι του έπεσε σε μια είδηση ότι δυο Πορτογάλοι φοιτητές καταδικάστηκαν από την κυβέρνηση της Λισσαβόνας σε 7 χρόνια φυλάκιση, επειδή έκαναν πρόποση στην ελευθερία. Εξαιρετικά ευαισθητοποιημένος απέναντι στις πολιτικές διώξεις, αποφάσισε αρχικά να επισκεφθεί την Πορτογαλική πρεσβεία και να διαμαρτυρηθεί. Συνειδητοποιώντας όμως ότι ένα τέτοιο διάβημα δεν θα είχε και μεγάλο αντίκτυπο, σκέφτηκε μια πιο δυναμική ενέργεια: να “βομβαρδίσει” την Πορτογαλική κυβέρνηση με επιστολές διαμαρτυρίας προερχόμενες από Βρετανούς πολίτες. Στη συνέχεια εξελίσσοντας την ιδέα του, θεώρησε ότι θα ήταν καλύτερα να τραβήξει την προσοχή των πολιτών όλου του κόσμου, ξεκινώντας μια διεθνή εκστρατεία για τους πολιτικούς κρατούμενους και τους κρατούμενους για θρησκευτικούς λόγους.
Πώς μπορούσε όμως να το καταφέρει αυτό;
Ο Μπένενσον αποφάσισε να γράψει ένα άρθρο στη βρετανική εφημερίδα The Observer με τίτλο «Οι Ξεχασμένοι Κρατούμενοι» (The Forgotten Prisoners, Μάιος 1961) .Παρουσιάζοντας 6 υποθέσεις ανά τον κόσμο ατόμων που κρατούνταν ως «διαφωνούντες», το άρθρο αποτελούσε μια «έκκληση για αμνηστία». Η πρώτη παράγραφος ήταν χαρακτηριστική: «Οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδας κι αν ανοίξετε την εφημερίδα σας θα βρείτε μια είδηση ότι κάποιος σε κάποιο μέρος της Γης έχει φυλακιστεί, έχει βασανιστεί ή έχει εκτελεστεί, επειδή οι απόψεις του ή οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις δεν ήταν αρεστές στην κυβέρνηση της χώρας του. Διαβάζοντας την εφημερίδα του, ο αναγνώστης νιώθει αποστροφή και ανημποριά. Κι όμως, αν αυτά τα συναισθήματα της αποστροφής και της ανημποριάς μπορούσαν να ενωθούν παγκοσμίως σε μια κοινή δράση, κάτι αποτελεσματικό θα μπορούσε να προκύψει» (The Observer, Μάιος 1961).
Τι έγινε στη συνέχεια;
Ένας απίστευτος αριθμός γραμμάτων υποστήριξης και εθελοντικής προσφοράς ακολούθησε το άρθρο. Και η αναδημοσίευσή του στον διεθνή Τύπο ήταν η προαναγγελία της γέννησης της Διεθνούς Αμνηστίας (επισήμως τον επόμενο χρόνο). Το εγχείρημα του Μπένενσον στήριξαν από την πρώτη ημέρα ο ΙρλανδόςΣον Μακ Μπράιτ και ο Βρετανός Έρικ Μπέικερ.
Το Ελληνικό Τμήμα – Ιστορία και σημαντικές ημερομηνίες
Το Ελληνικό Τμήμα αποτελεί ένα από τα ιστορικότερα τμήματα του διεθνούς κινήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και είναι βαθιά συνδεδεμένο με τον αγώνα της ελληνικής κοινωνίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πολλά από τα ιδρυτικά του μέλη είχαν φυλακιστεί, εξοριστεί και βασανιστεί κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974). Η Διεθνής Αμνηστία, μια οργάνωση μόλις 6 ετών τότε, κινητοποιήθηκε αμέσως και προσέτρεξε στο πλευρό των πολιτικών κρατουμένων της δικτατορίας. Το 1975, άνθρωποι που είχαν «υιοθετηθεί» από τη Διεθνή Αμνηστία ως φυλακισμένοι συνείδησης, με διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο αλλά με την ίδια πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδρύουν την Ελληνική Επιτροπή της Διεθνούς Αμνηστίας. Πρώτη μας πρόεδρος, η Αμαλία Φλέμινγκ.
Ήδη από το 1967, οργανώνεται επείγουσα αποστολή στην Ελλάδα, που επισκέπτεται τη χώρα για πρώτη φορά στις 30 Δεκεμβρίου. Αρχικά δεν δίνεται πρόσβαση στους χώρους κράτησης άλλα οι ερευνητές μας περνούν 4 εβδομάδες συλλέγοντας μαρτυρίες. Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους της Οργάνωσης. Οι απεσταλμένοι της Οργάνωσης Αντόνι Μαρρέκο και Τζέιμς Μπέκετ, χάρη στο θάρρος και την αποφασιστικότητα ορισμένων θυμάτων, καταγράφουν την κατάσταση.
Η Κίττυ Αρσένη, αργότερα θα περιγράψει τη συνάντηση με τους ερευνητές μας: «[…] με ειδοποιήσανε ότι είναι στην Ελλάδα, έχει έρθει μία αποστολή από την Άμνιστι Ιντερνάσιοναλ, όπου ψάχνει να βρει μαρτυρίες από ανθρώπους που πραγματικά βασανιστήκανε. Και μου είπανε θέλεις, μπορείς, το αντέχεις να πας; Και το άντεξα και πήγα. Αυτό ήταν στο σπίτι της Αμαλίας της Φλέμιγκ, η οποία και αυτή κυκλωμένη από ασφαλίτες και παρακολουθήσεις. Και ήτανε εκεί δύο της Άμνιστι Ιντερνάσιοναλ, ο Μαρέκο και ο Τζέιμς Μπέκετ».
Η δημοσίευση της έρευνας ξεσηκώνει σάλο σε όλη την Ευρώπη ενώ αντίστοιχες καταγγελίες δημοσιεύονται και από τον διεθνή Τύπο και άλλες οργανώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να αποβληθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Η δεύτερη έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δημοσιεύεται τον Απρίλιο του 1968 και εδραιώνει στη διεθνή κοινή γνώμη την πεποίθηση ότι στην Ελλάδα γίνονται βασανιστήρια.
1975, 27 Ιουνίου: 29 άτομα από τα οποία πολλοί είχαν υιοθετηθεί από τη Διεθνή Αμνηστία κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών ιδρύουν την Ελληνική Επιτροπή της Διεθνούς Αμνηστίας, ψηφίζοντας το καταστατικό της. Στην ουσία συνυπέγραφαν ένα όραμα.
Τα ιδρυτικά μέλη του Ελληνικού Τμήματος
Ακρίτα Σύλβα, Αλαβάνος Κωνσταντίνος, Μπέκετ (Becket) Μαρία-Χάρη, Γκρινιάτσος Γρηγόριος, Γλέζος Μανώλης, Δέδες Σωτήρης, Ζάννας Παύλος, Ιορδανίδης Γεώργιος, Καζολέας Κωνσταντίνος, Κονάρης Δημοσθένης, Κουρούκλη Ντίνα, Λουίζος Δάνος, Λουκάς Σπύρος, Μαγκάκης Γεώργιος-Αλέξανδρος, Μαλτσίδης Αργύρης, Νέστωρ Στέλιος, Νοταράς Γεράσιμος, Ξύδη Ντόροθυ, Ξύδης Αλέξανδρος, Πάγκαλος Περικλής, Παναγιωτόπουλος Τάσος, Παπαδόπουλος Ιωάννης, Πρωτοπαπάς Χαράλαμπος, Ρανζέ (Ranger) Ιωάννης, Ρωμαίος Γεώργιος, Σαββούρας Ιπποκράτης, Σταυροπούλου Βενετία, Τσουδερού Βιργινία, Φλέμινγκ Αμαλία.
Σημαντικές ημερομηνίες
Τον Μάρτιο του 1976 πραγματοποιείται η πανηγυρική πρώτη Γενική Συνέλευση του Ελληνικού Τμήματος. Πρόεδρος εξελέγη η Αμαλία Φλέμινγκ, αντιπρόεδρος η Βιργινία Τσουδερού, γενικός γραμματέας ο Παύλος Ζάννας, ταμίας ο Περικλής Πάγκαλος και μέλη ο Μανώλης Γλέζος, η Ντίνα Κουρούκλη, ο Γεράσιμος Νοταράς, η Δωροθέα Ξύδη και ο Τάσος Παναγιωτόπουλος. Από τα πρώτα 120 μέλη του Τμήματος, τα 82 είναι βουλευτές, σχεδόν από όλα τα κόμματα.
Το καλοκαίρι του 1976, η παρουσία για πρώτη φορά στη Διεθνή Γενική Συνέλευση του Γενικού Γραμματέα του Ελληνικού Τμήματος Παύλου Ζάννα στη Γερμανία, τιμάται όχι μόνο για την ευρωπαϊκή χώρα που βγήκε από μια δικτατορία αλλά και για όλα τα θύματα της 7χρονης τυραννίας.
Το 1978 εκλέγεται πρόεδρος ο Παύλος Ζάννας, αντιπρόεδρος ο Στέλιος Νέστωρ και αρχίζουν να δημιουργούνται οι πρώτες ομάδες. Το ίδιο καλοκαίρι οι πρώτοι γιατροί του Ελληνικού Τμήματος διοργανώνουν στην Αθήνα Διεθνές Συνέδριο για την αποκατάσταση των θυμάτων βασανιστηρίων.
Το 1981 ο αντιπρόεδρος του Τμήματος Στέλιος Νέστωρ εκλέγεται μέλος της Διεθνούς Εκτελεστικής Επιτροπής.
Το 1982 τυπώνεται το πρώτο γραμματόσημο αφιερωμένο στη Διεθνή Αμνηστία και γίνεται η πρώτη παρουσίαση της Διεθνούς Αμνηστίας σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο ως τμήμα του μαθήματος του συνταγματολόγου Γ. Παπαδημητρίου.
Το 1984 εκλέγεται πρόεδρος του Τμήματος ο Περικλής Πάγκαλος.
Το 1987 το ίδρυμα «Ωνάση» βραβεύει το Ελληνικό Τμήμα. Την ίδια χρονιά πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη το πρώτο κινηματογραφικό αφιέρωμα στα ανθρώπινα δικαιώματα με πρωτοβουλία των ομάδων, των μελών και των υποστηρικτών της Διεθνούς Αμνηστίας το οποίο συνεχίζει να πραγματοποιείται μέχρι σήμερα.
Το 1989 το Τμήμα αποκτά ιδιόκτητα γραφεία στην οδό Σίνα.
Από το 1989 μέχρι το 1992 πραγματοποιούνται πλήθος εκδηλώσεων για την κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, η οποία και καταργήθηκε το 1993.
Το 1991 οι Δήμοι Αθηναίων και Λευκάδας απονέμουν το Χρυσό Μετάλλιο Τιμής στο Ελληνικό Τμήμα.
Το 1992 το Υπουργείο Παιδείας επιτρέπει στη Διεθνή Αμνηστία να επισκέπτεται σχολεία και να κάνει παρουσιάσεις του έργου της, Στο μεταξύ στην επαρχία (Λάρισα, Σέρρες, Βόλος, Ηράκλειο, Κομοτηνή κ.α.) δημιουργούνται ομάδες μεταδίδοντας το μήνυμα της Διεθνούς Αμνηστίας.
Το 2006 υπογράφεται πρωτόκολλο συνεργασίας με το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και το 2007 το Ελληνικό Τμήμα απονέμει βραβείο στο καλύτερο ντοκιμαντέρ, στην ενότητα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Έκτοτε η απονομή αποτελεί πλέον θεσμό.
Στις 21 Σεπτεμβρίου 2006 ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών βραβεύει τη Διεθνή Αμνηστία για τη συμβολή της στον αγώνα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δικαιοσύνης σε ολόκληρο τον κόσμο. Το βραβείο θα παραλάβει, για λογαριασμό της Οργάνωσης, από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών σε επίσημη τελετή στην Παλαιά Βουλή, η Γενική Γραμματέας του κινήματος.
Η δράση του Ελληνικού Τμήματος συνεχίζεται μέχρι σήμερα και μεταξύ πολλών άλλων περιλαμβάνει: εκτενές δίκτυο εκπαίδευσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα σχολεία, δράσεις ενάντια στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία και τα εγκλήματα μίσους, για τα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Σταθερή παραμένει η συμμετοχή του Τμήματος στις παγκόσμιες εκστρατείες του κινήματος, όπως η εκστρατεία ενάντια στη θανατική ποινή και ο Παγκόσμιος Μαραθώνιος Γραμμάτων για τη στήριξη των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού στον κόσμο.
Η Διεθνής Αμνηστία αναλαμβάνει δράση για να σταματήσει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν διαπραχθεί, μέσω της πίεσης της κοινής γνώμης, αλλά και για να προλάβει τις παραβιάσεις πριν διαπραχθούν (π.χ. μέσω αποτελεσματικών διεθνών προτύπων για τα ανθρώπινα δικαιώματα). Επίσης προωθεί το σεβασμό όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μέσα από την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση του κοινού.
