4η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Κυριακή 11 Μαΐου εξόρμηση με δράση και αναψυχή στη Στροφυλιά

Καλό Πάσχα. Η γραμματεία της Κοινο_Τοπίας θα παραμείνει κλειστή 17 έως και 27 Απριλίου

Δ.Τ. Πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη – ξενάγηση της Κοινο_Τοπίας στην περιοδική έκθεση με θέμα Ιριδισμοί

Δ.Τ. Πραγματοποιήθηκε ομιλία και συζήτηση με αφορμή το νέο βιβλίο του συγγραφέα Κώστα Λογαρά…Διπλή ζωή

Δ.Τ. Επίσκεψη – ξενάγηση της Κοινο_Τοπίας στην περιοδική έκθεση με θέμα Ιριδισμοί «Η ιστορία του γυαλιού στην αρχαία Πάτρα»

Δ.Τ. Με πολύ κέφι και χορό το αποκριάτικο πάρτι της Κοινο_Τοπίας

Δ.Τ. Δεκάδες οι συμμετέχοντες στη διάλεξη του Δημήτρη Καλλέ Τεχνητή Νοημοσύνη. Χτες γνωστή, σήμερα φίλη, αύριο τι;

Παγκόσμια Μέρα Ποίησης. Πετώ τα άχρηστα πετώ τα περιττά (της Μαντώς Μηναδοπούλου Χαραλαμποπούλου)

Δ.Τ. ”Ανάγνωση, ένας συνεχής διάλογος με το διαφορετικό” με τον συγγραφέα Κώστα Λογαρά

Δ.Τ. Ενεργά μέλη, υποστηρικτές και φίλοι στήριξαν το 2024 την Κοινο_Τοπία και τις δράσεις της

3η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Τεχνητή Νοημοσύνη. Χτες γνωστή, σήμερα φίλη, αύριο τι;

Δ.Τ. Η χορωδία της Κοινο_Τοπίας σκόρπισε μελωδίες και χαρά

Δ.Τ. Την Τσικνοπέμπτη η Κοινο_Τοπία διασκέδασε και απόλαυσε το δρώμενο με τα Ατάλαντα Ταλέντ

2η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Κέφι και χορός στο καθιερωμένο Αποκριάτικο Πάρτι για τα παιδιά της ‘‘Μέριμνας’’ από ΠΕΔ και Κοινο_Τοπία

Δ.Τ. Τρίτη 11 Φεβρουαρίου το καθιερωμένο Αποκριάτικο Πάρτι για τα παιδιά της..Μέριμνας..από τους Πολίτες Εν Δράσει και την Κοινο_Τοπία

Δ.Τ. Μετά τη μεγάλη συμμετοχή στο εισαγωγικό σεμινάριο ‘‘Η Μέθοδος της Μη Βίαιης Επικοινωνίας’’ 4 δίωρα εργαστήρια με τη Μ. Αγραφιώτη

Δ.Τ. Με επιτυχία παρουσιάστηκε η νεότερη ιστορική έρευνα του Δ.Λυμπουρίδη με θέμα “Οι Υπεύθυνοι της εθνικής καταστροφής του 1922”

Δ.Τ. Συνέχεια του κύκλου προβολών της «Σινε-Παρέας» με την ταινία Cinema Paradiso (Σινεμά ο Παράδεισος), του Τζουζέπε Τορνατόρε

Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού

ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ www.koinotopia.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

2 Μαρτίου 2016

Συνέχεια του κύκλου προβολών της «Σινε-Παρέας» με την ταινία CinemaParadiso (Σινεμά ο Παράδεισος), του Τζουζέπε Τορνατόρε

Συνέχεια του κύκλου προβολών της «Σινε-Παρέας» της Εταιρείας Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού Κοινο_Τοπία www.koinotopia.gr για τη σαιζόν 2015-16 με την έκτη ταινία της χρονιάς, το Cinema Paradiso (Σινεμά ο Παράδεισος), του Τζουζέπε Τορνατόρε, Τετάρτη 9 Μαρτίου 8μμ. Προσέλευση 7.45μμ

Η προβολή θα γίνει στον πολυχώρο της Κοινο_Τοπίας, Μαιζώνος 139 και Παντανάσσης, 4ος όροφος (έναντι Δημαρχιακού Μεγάρου) στην Πάτρα με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟ. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με αφορμή την ταινία. Συντονίζουν οι Μάριος Καπατσούλιας και Σωτήρης Βασιλακόπουλος.

Σκηνοθεσία: Τζουζέπε Τορνατόρε, Πρωταγωνιστούν:  Φιλίπ Νουαρέ, Ζακ ΠερένΜάριο Λεονάρντι, Διάρκεια: 155’, Παραγωγή: Ιταλία (1988)

Η ταινία αγαπήθηκε βαθιά από το κινηματογραφικό κοινό. Ο Giuseppe Tornatore κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα μία ταινία που εκφράζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο την ερωτική σχέση που συχνά διατηρούμε με τον κινηματογράφο, μία σχέση απολύτως διαλεκτική. Κοντά σε αυτό, πραγματεύτηκε με τρυφερότητα και νοσταλγία τα πρώτα φιλιά, τα συγκλονιστικά φιλιά, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, τους ομολογημένους πρώτους έρωτες, όλα αυτά που γλυκαίνουν ή πικραίνουν τη ζωή μας και διαμορφώνουν αναζωογονητικές αναμνήσεις. Το αποτέλεσμα που είδαμε στην οθόνη μίλησε κατευθείαν στην καρδιά των θεατών. Όλων των θεατών, καθώς όλοι διασώζουμε μέσα μας κομμάτια από τους, παρελθόντες ή μη, έρωτες της ζωής μας. Αυτά είναι που μας βοηθούν να πορευόμαστε. 

Η ταινία αφηγείται με τον πιο γλαφυρό τρόπο την ιστορία ενός ολόκληρου χωριού στη Σικελία. Μία ζωή που εξελίσσεται γύρω από μία κινηματογραφική αίθουσα μέσα από την οθόνη της οποίας οι κάτοικοι ζουν τα όνειρά τους και εμπνέονται από τους bigger than life ήρωες. Ο κεντρικός ήρωας είναι ο μικρός Salvatore, ο οποίος, ορφανός από πατέρα και παραμελημένος από την οικογένειά του, βρίσκει τη στοργή στο πρόσωπο του μηχανικού προβολής του κινηματογράφου, Alfredo. Ο Alfredo σταδιακά του μαθαίνει τη δουλειά κυρίαρχα όμως τον μυεί με το πιο τελετουργικό τρόπο στη μαγεία της μεγάλης οθόνης. Ο Salvatore χτίζει μία ισχυρή σχέση με την πατρική φιγούρα του Alfredo και μετά από το ατύχημα του τελευταίου, αναλαμβάνει το πόστο του εξ ολοκλήρου, κάτι που αρχικά μοιάζει με εκπλήρωση ενός ονείρου του μικρού Salvatore στη συνέχεια όμως αντιλαμβανόμαστε ότι είναι απλώς το πρώτο βήμα προς την ολοκλήρωση της ουσιαστικής σχέσης του με τον κινηματογράφο. Ο Salvatore μεγαλώνει, ωριμάζει, ερωτεύεται, πονά και πάντα το καταφύγιό του παραμένει αυτός ο μικρός θάλαμος στο Cinema Paradiso. Η ταινία είναι ένα Flashback που πυροδοτείται από την είδηση του θανάτου του Alfredo. Βλέπουμε τον Salvatore, ώριμο άνδρα πλέον, πετυχημένο σκηνοθέτη, να αναπολεί τη ζωή του από την ώρα που γνώρισε τον Alfredo ως το οριστικό κλείσιμο – κατεδάφιση του αγαπημένου του σινεμά και την ακόλουθη φυγή του. Οι μνήμες του ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας ένα Φελλινικό μωσαϊκό χαρακτήρων. Ένα χωριό με όλους τους χαρακτηριστικούς τύπους (το Δήμαρχο, τον Παπά, τον τρελό του χωριού, τα παιδιά που παίζουν όλη την ημέρα στους δρόμους, το δάσκαλο κ.λ.π.) που περιμένει κανείς να συναντήσει (είναι αδύνατο να μη φέρετε το Amarcord  στη μνήμη σας – η αναφορά στον Fellini είναι ξεκάθαρη) σ’ αυτό. 

Ο Salvatore αντιδρά με πάθος σε όλες τις σχέσεις και καταστάσεις γύρω του και διατηρεί μία βαθιά ερωτική ματιά για όλα. Η ιδέα της αφήγησης της σχέσης του Salvatore με τον κινηματογράφο παράλληλα με αυτήν του έρωτά του για την Elena, είναι πραγματικά ευφυέστατη. Η μία σχέση συμπληρώνει την άλλη και στο τέλος διαπιστώνουμε ότι και οι δύο μαζί είναι αυτές που του προσφέρουν όλα όσα εμπεριέχονται στον έναν, το μεγάλο έρωτα. Πόνο, μοναξιά, πάθος, χαρά, αγωνία, ζήλια, ευτυχία, απογοήτευση. Τα πάντα. Η σκηνή του φιλιού μέσα στο θάλαμο προβολής κόβει την ανάσα σε κάθε θέαση της ταινίας.    

Το φιλί, λοιπόν, είναι ένα σημαντικό στοιχείο στο φιλμ του Tornatore. Το φιλί της οθόνης που αφαιρείται μετά τη λογοκρισία του παπά από την κόπια της κάθε ταινίας, το φιλί που περιμένουν αλλά δε βλέπουν οι θεατές, η αποκατάστασή του στην οθόνη με την πάροδο των χρόνων, το φιλί του Salvatore και της Elena, το μοντάζ των κομμένων φιλιών που θα απελευθερώσει ανακουφιστικά κάθε συναίσθημά σας στο τέλος. Ναι, είναι ίσως το σημαντικότερο στοιχείο έκφρασης του δημιουργού. Είναι και αυτό που απελευθερώνει τον ώριμο αλλά στεγνό πλέον Salvatore στην τελική σκηνή, θυμίζοντάς του τον τρόπο με τον οποίο οι πρώτες και αξεπέραστες αγάπες του λειτουργούσαν ως μοχλός έμπνευσης. Το μοντάζ των φιλιών συνοδευόμενο από τη μουσική του Morricone αποτελεί μία εξαιρετικά φορτισμένη σκηνή όχι μόνο για τον ήρωα της ταινίας αλλά και για τον καθένα από εμάς που βλέπει να περνά η ιστορία του κινηματογράφου από τα μάτια του με τον πιο ιδιότυπο τρόπο.

Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την παράσταση κλέβει ο μικρόςSalvatore Cascio του οποίου η ερμηνεία είναι πραγματικά η κινητήρια δύναμη του φιλμ. Κοντά του o έμπειρος Philippe Noiret, μία τραχιά και ταυτόχρονη τρυφερή παρουσία συντροφεύει ερμηνευτικά το μικρό Salvatore χωρίς ούτε λεπτό να τον καπελώνει. Όμως το σημαντικό στο φιλμ παραμένει ότι το casting στο σύνολό του υπήρξε υπέροχο. Όλοι οι ρόλοι μικροί μεγάλοι, κομπάρσοι, μοιάζουν να ανήκουν από πάντα και για πάντα στο σκηνικό του Paradiso. 

Η ταινία τιμήθηκε με το academy award καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, μία διάκριση που της άρμοζε απολύτως καθώς σπάνια τα όνειρά μας και οι πόθοι μας αντιμετωπίστηκαν με τόση τρυφερότητα και σεβασμό.

Κριτική: Αλκηστις Χαρσούλη, Πηγή: Cine.gr

Πληροφορίες για δημοσιογράφους Σπηλιώτης Ανδρέας 2615.002009

Share
Share

Comments are closed.