Η Κοινο_Τοπία εκφράζει τη λύπη της για την απώλεια του Βλάσση Βελλόπουλου του Ενεργού Πολίτη που άφησε βαθιά το στίγμα του στην πόλη μας

Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού

ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ www.koinotopia.gr

 

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

25 Maίου 2016

 

Η Κοινο_Τοπία εκφράζει τη λύπη της για την απώλεια του Βλάσση Βελλόπουλου του Ενεργού Πολίτη που άφησε βαθιά το στίγμα του στην πόλη μας

….Η διαφορά ανάμεσα στον <<πολίτη>> και τον <<ιδιώτη>> γίνεται διακριτή όταν καθημερινοί άνθρωποι διεκδικούν το δικαίωμα να υπάρχουν και να λειτουργούν ισότιμα μέσα στην κοινωνία μας, όταν υπερασπίζονται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους, την ελευθερία στην έκφραση, την προστασία και την ορθή διαχείριση του δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος στο οποίο διαβιούν και κινητοποιούνται, χωρίς πολλές φορές να σκεφτούν ότι έχουν να αντιμετωπίσουν ανυπέρβλητα εμπόδια τα οποία θα ανασχέσουν τις προσπάθειες τους….

Τα παραπάνω όπως αναφέρονται στο βιβλίο του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου (εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ) δε θα μπορούσαν παρά να φωτογραφίζουν τον ενεργό πολίτη με την τριανταπεντάχρονη δράση τον Βλάσση Βελλόπουλο ο οποίος άφησε βαθιά το στίγμα του στην πόλη μας.

Κι αν με τους όρους της οικολογίας μιλάμε για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στην περίπτωση του Βλάσση Βελλόπουλου θα μιλούσαμε για το αποτύπωμα συνείδησης που αφήνει ανεξίτηλο πίσω του.

Στελέχη της Κοινο_Τοπίας που είχαμε τη χαρά να τον γνωρίσουμε, να παρασυρθούμε ενίοτε με τη θέρμη και τη μαχητικότητα που αγωνιζόταν να πείσει ή να υπερασπιστεί αυτό που πίστευε, να τον απολαύσουμε σε κάποια αφήγηση, ήδη νιώθουμε την απουσία του.

Η πόλη μας έχασε ένα ακόμα άξιο τέκνο της και ο χώρος της μαχητικής οικολογικής στάσης έναν από τους λίγους εκφραστές της και πρωτοπόρο για τα ελληνικά δεδομένα.

Οι περιβαλλοντικές του ανησυχίες και η αφετηρία των αγώνων του από δηλώσεις-σκέψεις του όπως έχουν καταγραφεί μαρτυρούν και τη βαθύτατα ολιστική θεώρησή του για τον κόσμο.

Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι τα φυσικά αγαθά ήταν δικά μου ή και δικά μου και δεν είχα άλλη επιλογή από τον αγώνα για την περιβαλλοντική ισορροπία του χώρου που ζούσα[…]

Το Δικαίωμα του Πολίτη αντήχησε παράξενα σε πολλούς, όταν τους είπα ότι πρέπει να αγωνιστούν, γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα στις μέρες μας δεν είναι μόνον οι πολιτικές ελευθερίες που κατακτήσαμε με τόσο κόπο, πόνο και αίμα. Η προέκταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αφορούσε και τα φυσικά αγαθά.

Εμείς θα τον θυμόμαστε και θα προσπαθούμε να βάλουμε το λιθαράκι μας για ένα πλανήτη βιώσιμο για τον άνθρωπο αλλά και για όλες τις άλλες μορφές ζωής.

Πληροφορίες για δημοσιογράφους: Ανδρέας Σπηλιώτης 2615.002009

Γνωριμία με το Βλάσση Βελλόπουλο

Ο Βλάσσης Βελλόπουλος γεννήθηκε στην Πάτρα τo 1937 στη συνοικία της Αγίας Τριάδας, από πατέρα δημόσιο υπάλληλο και μητέρα εργάτρια. Οι οικογενειακές του καταβολές είναι προοδευτικές και αγωνιστικές, με έναν παππού, το Βλάσση Ανδρικόπουλο, εμβληματική προσωπικότητα της εθνικής αντίστασης, να τον σημαδεύει και να τον καθορίζει με τη στάση ζωής του.

Ακολουθεί το επάγγελμα του δικαστικού κλητήρα και την έλλειψη της ακαδημαϊκής παιδείας την αντισταθμίζει με πολύ διάβασμα. Από πολύ νέος εντάσσεται στους κοινωνικούς αγώνες, ηγείται κινητοποιήσεων για την κατάργηση των σχολικών διδάκτρων, ενώ το 1953 γίνεται μέλος της νεολαίας ΕΛΔ του Α. Σβώλου.

Κοινωνικά και περιβαλλοντικά ευαίσθητος πρωτοπορεί στους αγώνες για την προστασία του περιβάλλοντος και γίνεται ο πρώτος Έλληνας πολίτης που επιχειρεί δικαστικούς αγώνες για θέματα καταστροφής του περιβάλλοντος.

Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, το 1974, ιδρύει μαζί με άλλους συνειδητοποιημένους συμπολίτες του την Εταιρία Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος.

Αργότερα ιδρύει και την Οικολογική Ομάδα Πάτρας, της οποίας ο ουσιαστικός πυρήνας ήταν ο ίδιος, σαν ένα μέσο πίεσης και περιβαλλοντικής δράσης. Tο 1978 κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά, με αποτέλεσμα να παραπεμφθούν σε δίκη μεγάλες βιομηχανίες της περιοχής και τα Δημοτικά Σφαγεία Πατρών για παράβαση του Νόμου 743/77, καθώς απέβαλλαν τα λύματά τους στον Πατραϊκό κόλπο.

Διαρκείς και μαχητικοί ήταν και οι αγώνες του για την προστασία του βιότοπου των πετροχελίδονων στην παραλία των Νιφορέικων, στην Κάτω Αχαΐα, ενός από τους σπανιότερους βιότοπους στη Mεσόγειο, καθώς κινδύνευε από καταπατητές οι οποίοι αυθαίρετα επέκτειναν τις ιδιοκτησίες τους καταστρέφοντας τις φωλιές και αλλοιώνοντας το φυσικό περιβάλλον.

Οι παρεμβάσεις του, με μηνυτήριες αναφορές για καταπατήσεις της αιγιαλίτιδας ζώνης, για αυθαιρεσίες ακόμη και σε κοίτες χειμάρρων, για καταστροφή του αστικού και περιαστικού πράσινου και άλλα παρόμοια θέματα σε όλο το μήκος των ακτών της Αχαΐας, είναι συνεχείς και έχουν σαν αποτέλεσμα την εγρήγορση των αρχών αλλά και την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας.

Kορωνίδα της δράσης του η διάσωση του Δάσους της Στροφυλιάς και των βιότοπων που το περιβάλλουν. Ο Βελλόπουλος, την άνοιξη του 1981, καταγγέλλει στον τοπικό τύπο την επιχειρούμενη οικοπεδοποίηση τμήματος του δάσους, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μία μεγάλη κινητοποίηση η οποία θα οδηγήσει στην αποτροπή της καταστροφής αυτού του σπάνιου βιότοπου με την παρέμβαση της πολιτείας.

Αποτέλεσμα αυτής της κινητοποίησης ήταν να συμπεριληφθεί η Στροφυλιά στο πρόγραμμα του Υπουργείου Γεωργίας για τη διατήρηση και προστασία αισθητικών δασών και βιότοπων.

Ο Βελλόπουλος συνέχισε να είναι ενεργός και αγωνιστικός πολίτης προσφέροντας με τους συνεχείς του αγώνες στο κοινωνικό σύνολο, γεγονός το οποίο έχει αναγνωριστεί όχι μόνον από τους συμπολίτες του αλλά και από πνευματικούς φορείς, όπως η Ακαδημία Αθηνών, η οποία το Δεκέμβριο του 1984 του απένειμε το Βραβείο Τάξεως των Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών για την προστασία της φύσεως στον Πατραϊκό κόλπο.

Η περιβαλλοντική ακτιβιστική δράση του, εκτός από τον ελληνικό χώρο, είχε και διεθνή απήχηση, με αποτέλεσμα να βραβευτεί από την U.N.E.P. (Πρόγραμμα Περιβάλλοντος), του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και να ενταχθεί στους 500 Παγκόσμιους (GLOBAL 500), με πρόταση της Λιλής Βενιζέλου, η οποία ήταν μέλος των 500 από το 1987.

Η τελετή της βράβευσής του έγινε στις 5 Ιουνίου του 1989 (Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος) στις Βρυξέλες, αποτελώντας μία ιδιαίτερη τιμή για τον ίδιο και τους αγώνες που έκανε για την προστασία του περιβάλλοντος.

H διαδρομή του Βλάσση Βελλόπουλου αποτέλεσε θέμα διπλωματικής εργασίας στο Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, την οποία εκπόνησε το 1994 ο Πατρινός φοιτητής Νικόλας Μάντζαρης με πρόταση του καθηγητή Ν. Σ. Μάργαρη.

Τον Ιούνιο του 2009 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ το βιβλίο του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου «Βλάσσης Βελλόπουλος – Οι οικολογικοί αγώνες ενός ενεργού Πολίτη», το οποίο είναι βασισμένο στο αρχείο του Βλάσση Βελλόπουλου και σε μελέτη δημοσιευμάτων, επιστολών και άλλων τεκμηρίων της περιόδου 1970 – 2000.

Τον ίδιο μήνα η περιβαλλοντική οργάνωση Ecocity του απένειμε το βραβείο ΟΙΚΟΠΟΛΙΣ 2009 για το έργο ζωής στον αγώνα για την περιβαλλοντική προστασία.

Πηγή: «Βλάσσης Βελλόπουλος – Οι οικολογικοί αγώνες ενός ενεργού Πολίτη» Του Ξενοφώντα Παπαευθυμίου, εκδόσεις Το Δόντι