5η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Ο Γυμνός Οφθαλμός και η Κοινο_Τοπία προβάλουν την ταινία Κοριτσάκι, ακολουθεί συζήτηση στη θεματική

Δ.Τ. Μεγάλη συμμετοχή στην εκδήλωση Στιγμές της ζωής των ανθρώπων στην Πάτρα από την προϊστορία έως τον 20ο αιώνα

Η Ευρώπη μας, μια «Υπερδύναμη του καλού» ! του Γιώργου Κανέλλη

3η Πολιτιστική επίσκεψη Αθήνα (Βιβλιοθήκη Αδριανού, Μεγάλη Παναγιά, Τζαμί Τζισδαράκη, Μουσείο Αυτοκινήτου, Παναθηναϊκό Στάδιο-Καλλιμάρμαρο)

Δ.Τ. Στιγμές της ζωής των ανθρώπων στην Πάτρα από την προϊστορία έως τον 20ο αιώνα με τη Γιώτα Καΐκα και την Κωνσταντίνα Ακτύπη

4η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Κυριακή 11 Μαΐου εξόρμηση με δράση και αναψυχή στη Στροφυλιά

Καλό Πάσχα. Η γραμματεία της Κοινο_Τοπίας θα παραμείνει κλειστή 17 έως και 27 Απριλίου

Δ.Τ. Πραγματοποιήθηκε η επίσκεψη – ξενάγηση της Κοινο_Τοπίας στην περιοδική έκθεση με θέμα Ιριδισμοί

Δ.Τ. Πραγματοποιήθηκε ομιλία και συζήτηση με αφορμή το νέο βιβλίο του συγγραφέα Κώστα Λογαρά…Διπλή ζωή

Δ.Τ. Επίσκεψη – ξενάγηση της Κοινο_Τοπίας στην περιοδική έκθεση με θέμα Ιριδισμοί «Η ιστορία του γυαλιού στην αρχαία Πάτρα»

Δ.Τ. Με πολύ κέφι και χορό το αποκριάτικο πάρτι της Κοινο_Τοπίας

Δ.Τ. Δεκάδες οι συμμετέχοντες στη διάλεξη του Δημήτρη Καλλέ Τεχνητή Νοημοσύνη. Χτες γνωστή, σήμερα φίλη, αύριο τι;

Παγκόσμια Μέρα Ποίησης. Πετώ τα άχρηστα πετώ τα περιττά (της Μαντώς Μηναδοπούλου Χαραλαμποπούλου)

Δ.Τ. ”Ανάγνωση, ένας συνεχής διάλογος με το διαφορετικό” με τον συγγραφέα Κώστα Λογαρά

Δ.Τ. Ενεργά μέλη, υποστηρικτές και φίλοι στήριξαν το 2024 την Κοινο_Τοπία και τις δράσεις της

3η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 2025. Προτάσεις της Κοινο_Τοπίας για προγραμματισμένα συναπαντήματα

Δ.Τ. Τεχνητή Νοημοσύνη. Χτες γνωστή, σήμερα φίλη, αύριο τι;

Δ.Τ. Η χορωδία της Κοινο_Τοπίας σκόρπισε μελωδίες και χαρά

Το Δημοτικό Θέατρο, ο χορός του Δημάρχου και το σμόκιν του Μουράτ… (του Θανάση Κούστα)

Αγαπητοί φίλοι

Σας προωθούμε την ενδιαφέρουσα ρομαντική αφήγηση του μέλους της ηλεκτρονικής λίστας ενημέρωσης της Κοινο_Τοπίας Θανάση Κούστα που με έναν γλαφυρό και χαριτωμένο τρόπο ανασύρει μνήμες μιας ολόκληρης γενιάς, μιας ολόκληρης εποχής τόσο κοντά μας, μιας και όσοι τα βίωσαν τα αναπολούν αλλά και τόσο μακριά μας, ζώντας σε μια άλλη καθημερινότητα …

Εταιρεία Κοινωνικής Δράσης και Πολιτισμού ΚΟΙΝΟ_ΤΟΠΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Το Δημοτικό Θέατρο, ο χορός του Δημάρχου και το σμόκιν του Μουράτ…

Του Θανάση Κούστα

Ήταν κοντά ένας χρόνος, από την ημέρα που είχα γυρίσει οριστικά στην Πάτρα. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν μακριά της, μου έλειπε πολύ αλλά πιο πολύ μου έλειπαν ο ορίζοντας προς τη Δύση και το Καρναβάλι. Λόγω που μέναμε στο κέντρο της πόλης, όταν ήμουν μικρός, είχα δεθεί με τους πιερότους, τις μασκαράτες, τη μπαντίνα, τα εντυπωσιακά σατυρικά και άνθινα άρματα και βέβαια τον σοκολατοπόλεμο. Κι έτσι το 1989, συμμετείχαμε και στον «Κρυμμένο θησαυρό» και στις παρελάσεις με την παρέα του πληρώματος 62 της Ρουμπίνης Φακάλου και στο χορό που έγινε στο Δημοτικό Θέατρο με θέμα «Αν δεν είσαι αυτός που είσαι τι θα ήθελες να είσαι» που εμφανιστήκαμε όλη η παρέα «Κωλοπετσωμένοι». Όμως όταν πήραμε μια πρόσκληση για το χορό που θα γινόταν στις 6 Μαρτίου, φάνηκε ότι ήταν κάτι διαφορετικό. Αυτός ο χορός από την πρόσκληση απέπνεε μια αστική ευπρέπεια και λεπτό γούστο σε συνδυασμό με καρναβαλική φινέτσα και την υπέγραφε ο Δήμαρχος Ανδρέας Καράβολας.

Έτσι έμαθα για τον ετήσιο χορό του Καρναβαλιού που οργάνωνε ο Δήμαρχος στο θαυμάσιο θέατρο «Απόλλων» με την επιμέλεια, ακόμη και στην τελευταία λεπτομέρεια, της συζύγου του, που φρόντιζε για τη φινετσάτη ατμόσφαιρα αλλά και την ξεχωριστή καρναβαλική διασκέδαση. Ο χορός ήταν θεματικός αναφερόταν δηλαδή στην παλιά εποχή τη λεγόμενη «Belle Epoque» της Πάτρας, με τίτλο «Λες και ήταν χθες» η «Τον παλιό εκείνο τον καιρό». Που σημαίνει πως θα έπρεπε οι αμφιέσεις μας να είναι, «επίσημες» μεν της αντίστοιχης περιόδου δε.

Σμόκιν ή φράκο δεν είχα, μέχρι τότε δε μας είχε χρειασθεί. Έπρεπε όμως να βρω γιατί ήθελα από την πλευρά μου να τιμήσω και την πρόσκληση και τους οικοδεσπότες, με καρναβαλική διάθεση βέβαια. Και τότε σκέφτηκα τον Μουράτ. Στο Μοναστηράκι, επί της Ηφαίστου, ακριβώς απέναντι από το «Γιουσουρούμ» της πλατείας Αβυσσηνίας, είχε ο Μουράτ, σε έναν όροφο το εμπόρευμά του. Επί χρόνια, όταν οι παλιατζήδες που γύρναγαν με τα τρίκυκλα στις γειτονιές, κατέληγαν αργά το μεσημέρι στην πλατεία με το εμπόρευμα που είχαν συγκεντρώσει, ο Μουράτ διάλεγε και μάζευε τα επίσημα ενδύματα, όπως φράκα, σμόκιν αλλά και στολές αξιωματικών μαζί με όλα τα παράσημα, σπαθιά και λοφία που στόλιζαν τους μακαρίτες. Στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 που κατεδαφίζονταν σωρηδόν οι μονοκατοικίες και στις θέσεις σηκώνονταν ομοιόμορφες πολυκατοικίες, οι χήρες ξεφορτώνονταν ότι περίσσευε όπως καναπέδες, κομότες και πολυέλαιοι αλλά και τα ρούχα του μακαρίτη έναντι σχετικού τιμήματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Μουράτ είχε μαζέψει πλήθος από τέτοια ρούχα και σε μεγάλη ποικιλία. Γνώριζα από τον καιρό που ήμουν μαθητής το θησαυρό του Μουράτ, καθώς η περιοχή αυτή που ήταν γεμάτη εικόνες και χρώματα ήταν από τις βόλτες μας αλλά και το στέκι μας για προμήθεια βιβλίων και ξενόγλωσσων κόμικς. Αλλά και ο απέναντι ξάδερφος του Μουράτ μας προμήθευε με αθλητικά παπούτσια «All Star» που του πούλαγαν οι ναύτες του Αμερικάνικου στόλου, για το χαρτζιλίκι τους.

Κι έτσι βρέθηκα στο καφενείο της Αγίου Φιλίππου, σε αναζήτηση του Μουράτ, ο οποίος ήταν ακόμη δραστήριος. Στο σπίτι, ένα παλιό αρχοντικό του μεσοπολέμου, με έντονα σημάδια από το πέρασμα του χρόνου, είχε το θησαυρό του. Στους τοίχους κρεμασμένες στη σειρά επίσημες στρατιωτικές στολές με όλα τα εξαρτήματα και σε κρεμάστρες τα επίσημα ενδύματα. Ήταν βασικός προμηθευτής, κυρίως με ενοίκιο, σε θέατρα αλλά και κινηματογραφικές παραγωγές και έτσι τα διατηρούσε σε άριστη κατάσταση. Ως αποτέλεσμα δε μετά από δοκιμές σε δύο τρία σμόκιν, έπεσα διάνα ακριβώς στο νούμερό μου. Ένα ένδυμα πολυτελείας με ετικέτα Παριζιάνικου καταστήματος στην εσωτερική τσέπη και σε άριστη κατάσταση, με μεταξένια πέτα, μανίκι με κουμπωτές μανσέτες και με κλείσιμο ενός κουμπιού.

Με αυτό τον τρόπο εμφανίστηκα στο χορό με επίσημο ένδυμα, το οποίο φόραγα συνεχώς για τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια αλλά και σε παρελάσεις και σ’ άλλους χορούς, με διάφορες παραλλαγές, όπως πρέσβης, τούρκος, μαέστρος κ.λ.π.

          Αναφέρει ο Κώστας Τριανταφύλλου, στο «Ιστορικό Λεξικό των Πατρών» που εκδόθηκε το 1959: …Κατόπιν παραχωρήσεως του Δημάρχου Πατρέων Γ. Ρούφου δημοτικού οικοπέδου κατά την αρκτική πλευράν της πλατείας Γεωργίου Α’ εκτίσθη υπό ευπόρων Πατρέων και επερατώθη τάχιστα τω 1872 το και σήμερον λειτουργούν Δημοτικό θέατρον «Απόλλων», περιελθόν έκτοτε και διοικούμενον υπό του Δήμου Πατρέων. ‘Ητο πανομοιότυπον του της Ζακύνθου και είναι από τα παλαιότερα (αν μη το παλαιότερον σήμερον μετά την καταστροφήν εκείνων της Ζακύνθου και της Κερκύρας) της Ελλάδος με τρεις σειράς θεωρίων και δ’ υπερώου, εκτός της πλατείας. Εχρησιμοποιήθη δε ευρύτατα και δια δημοσίους χορούς. Κυρίως κατά τα αρχάς της λειτουργίας του εφιλοξένησεν Ιταλικούς μελοδραματικούς θιάσους. Άφησαν εποχήν αι παραστάσεις των θιάσων Κοντζόλες, Μασσίνι, Ντερλί και της Παντοβάνι (η τελευταία ήτο υψίφωνος και ο προ αυτής εμεσουράνησε μετέπειτα εις την Ευρώπην αρχίσας εν Πάτραις την καλλιτεχνικήν του σταδιοδρομίαν).

Στα χρόνια μας, στο θέατρο, εκτός από τις παραστάσεις, γίνονταν χοροί, εκτός από του Δημάρχου, όπως ο χορός της Μάσκας που έκανε το Κομιτάτο, ο χορός του «Μαύρο Ντόμινο», των Συντακτών αλλά και τα περίφημα «Μπουρμπούλια» που ήταν διάσημα Πανελληνίως.

Το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», αποτελεί μέρος της ιστορίας της πόλης, με την εμβληματική του παρουσία και την ιστορία του και θα πρέπει σύντομα να αποκατασταθεί ώστε και πάλι να φιλοξενήσει τέτοιες εκδηλώσεις, ιδίως την Καρναβαλική περίοδο.

Ο Θανάσης Κούστας είναι Οικονομολόγος, Διευθυντής στην Αναπτυξιακή του Επιμελητηρίου Αχαΐας, πρότεινε και δρομολόγησε τη χρηματοδότηση του Καρναβαλικού Χωριού στις εγκαταστάσεις των «Παλαιών Σφαγείων»

Εμβολιαζόμαστε – Τηρούμε τις οδηγίες του ΕΟΔΥ – Προστατευόμαστε

Ακολουθήστε μας στο Viber και στο facebook.

Share
Share

Comments are closed.